Je hebt het helemaal voor elkaar. Een goedlopend bedrijf met een mooie club mensen onder je. Een leuke vrouw en leuke kinderen die inmiddels al uit de luiers zijn. Niks aan de hand, toch?
Of toch wel….
Het is dat gevoel, dat gevoel dat je een leven leidt dat niet helemaal meer past. Je werkt hard, soms wel 60 uur of meer in de week en het voelt als een sleur. Het moment dat je ’s morgens naar je auto loopt om weer naar de zaak te rijden, je vrouw zwaait je nog even uit, helpt je ook nog even herinneren aan de dagelijkse dingen maar eigenlijk hoor je haar niet eens meer. Sinds het moment dat je volledig verantwoordelijk bent voor het familiebedrijf, lijkt het alleen maar zwaarder te zijn geworden.
Het is maandag morgen, acht uur, je draait die snelweg weer op en je weet al hoe de rest van de dag, week en zelfs maand eruit gaat zien. Met niet al te veel verbeeldingskracht kun je zelfs de rest van het jaar al invullen. En dat is nou precies wat je steeds meer gaat tegenstaan. Die sleur, die zwaarte, alsof er geen ruimte meer is voor jou. Je vraagt je ook regelmatig af waar je eigen ik is gebleven, wie je zelf diep van binnen bent.
Maar ja, zoals je het nu doet werkt het. Alles loopt mooi volgens plan. Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg, toch? En van dat harde werken, daar is toch nog nooit iemand dood aan gegaan?
Maar is dat echt zo? Eigenlijk heb je het gevoel dat er iedere week een beetje meer afsterft van je eigen ik. Dat je steeds verder van jezelf af komt te staan. Je bent soms met 1000 dingen tegelijk bezig maar niet meer met de dingen die jou het gevoel geven dat jij leeft. Dat je er helemaal kan zijn zoals je dat zelf wilt. Spontaan dingen doen is iets wat al lang niet meer voorkomt (staat niet in de agenda hé). En die onverwachtse leuke momenten met je vrouw, dat is iets van vroeger.
En dat voelt voor jou niet goed meer.
Tuurlijk kun je nog jaren zo doorgaan. Je hebt een mooi huis, een mooie auto op de oprit, je kinderen kunnen later studeren en jullie kunnen makkelijk twee keer per jaar op vakantie. Alleen jij voelt je iedere maandag een stukje eenzamer en afgestompter worden. De tijd dat je vol met ideeën zat, het plezier in je werk voelde en daar gehoor aan gaf lijkt steeds verder weg. Wat ervoor in de plek komt is dat je onbegrepen en alleen voelt. Een bedrukt gevoel en je maakt je zorgen waar het naar toe gaat, kan het nog erger?
Je kan natuurlijk de zaak verkopen, gaan scheiden en je ouders een paar keer per jaar een kaartje sturen (geef maar toe, stiekem denk je hier wel eens over) maar dat wil je ook niet, anders had je nu niet op mijn site gezeten maar op die van een advocaat of makelaar. Maar dat er iets moet gebeuren heb je wel heel duidelijk. Dit wil je niet meer.
Neem nu contact op voor een gratis sessie om je verder te helpen